Beslenme ve Diyetetik'ten tasarıma geçerken, bir motivasyon metodu bana çok yardımcı oldu.

Bu aralar en sık tekrarladığım 3 kelime :>

Düzenlediğim kampanyayı yüksek lisansa gidebilmek için yapıyor olsam da, aslında mesele ondan biraz daha büyük. Çünkü yüksek lisans yapmış olmak için yüksek lisans yapmayacağım, bunu böyle yapan insanları hiç anlamadım. Herhangi bir şeyi yapmış olmak için yapan herhangi hiçbir insanı anlamadığım gibi. Bir şeyi yapacaksam onun benim için önemli değerlere ya da inançlara hizmet etmesine dikkat ederim, bu her zaman böyle işlemese de.

Velhasıl, Royal College of Art'a gitmek de benim için bir validasyon (onaylanma) meselesi. Validasyon diyorum çünkü psikoloji literatüründe sanırım bu şekilde kullanılıyor. Parantez içindeki onaylanma ile devam edelim.

Nedir onaylanma? Onaylanma, ödül/ceza gibi dış faktörlerden gelebilir, ya da motivasyon gibi; iç faktörlerden gelebilir. Royal College of Art'a kabul edilmem ilk bakışta dıştan gelen bir onaylanma gibi görünebilir, ama aslında iç onaylanmanın dışa dönüşmesi. Çünkü ben iç onaylanmamı, motivasyonumun nerede yattığını keşfederek aldım. Ne istediğime karar verdim, sonra bunu eyleme döktüm, ve dış onaylanma da ardından geldi. Zaten bu yüzden bana dış onaylanmanın yaşatamayacağı seviyede bir gurur ve keyif yaşatıyor.

Neden mi? Çünkü bir şeye karşı gerçek motivasyonumuz olmazsa, yalnızca dıştan gelen onaylanma bizi bir süre sonra tatmin etmeyebilir. Bu, popüler kültürde de, sözde kişisel gelişim parçalarında da, sıklıkla karşımıza çıkan, "Materyal ya da statü sizi mutlu edemez!" söylemlerinin psikolojideki karşılığı. Ben psikolog değilim, o yüzden burada çok atıp tutmak istemiyorum, yalnızca üzerine bolca okuyup düşündüğüm bir konu olduğu için yazdıklarımın en azından üzerine düşünülmüş ve okunmuş olduğunu bilmenizi isterim.

Peki, gerçek motivasyonumuzu nasıl buluruz? Bunun için bazı yöntemler var. Benim sıklıkla kullandığım ve bir süre sonra pek çok düşünme örüntüme uyguladığım, indirgemeci/köktenci yöntem. Aslında direk Newton'un tanımladığı haliyle, Analiz!

Şöyle ki: İstediğinizi düşündüğünüz bir şeyle başlıyorsunuz, daha sonra onu sorgulayarak kökünü bulmaya çalışıyorsunuz. Mesela:

1. Nendo ile çalışmak istiyorum. (Bunu örnek verdim. Nendo, Japonya'da bir tasarım firması)

2. Tasarımcı olmak istiyorum. (Neden tasarımcı olmak istiyorum?)

3. Yaratıcılığımı kullanmak için tasarımcı olmak istiyorum. (Peki yaratıcılığımı başka şekillerde kullanabilir miyim?)

4. Görsel alanlarda daha rahat ediyorum.

Gibi, gibi. Ben bu egzersizi binlerce kere yaptığım için cevaplar biraz jenerik geliyor olabilir ama yöntem basit. Bunu belki 7 kademeye kadar indirmenin gerekli olduğu söyleniyor.

Beslenme ve Diyetetik okuduğum sıralarda, ne yapmak istediğimi bilemediğim zamanlar olmuştu. Bunun birçoğumuza olduğuna eminim. Erken çocukluğunuzda net bir şekilde eğilimlerinizi keşfetmiyorsanız, çoğu zaman olan şey bu zaten. O yüzden çok da ender bir problem değil. Dolayısıyla çözmesi de zor değil. Yeter ki o adımı atacak cesareti kendimizde bulabilelim.

Çıkış notu: Bugün 21 Mart, 320 £'um var.